Ο Charles-Eduard Jeanneret-Gris, ο οποίος ήταν περισσότερο γνωστός ως Le Corbusier, γεννήθηκε το 1887 στο La Chaux-de-Fonds της Ελβετίας. Ήταν Ελβετο-Γάλλος αρχιτέκτονας, σχεδιαστής, πολεοδόμος και θεωρείται ένας από τους πρωτοπόρους αυτού που ονομάζεται «Μοντέρνα αρχιτεκτονική». Σπούδασε κοντά στον Charles L´Eplattenier αρχικά στην «Ecole Industrielle» και μετά στην «Ecole d´Art». Μετά τις σπουδές του, ταξίδεψε σε όλη την Ευρώπη, επισκεπτόμενος μέρη όπως η Τουρκία, η Ρομά, η Ελλάδα και η Ιταλία (ιδιαίτερα Ρώμη, Φλωρεντία και Πομπήιος). Το 1922 μετακόμισε στο Παρίσι όπου άνοιξε το δικό του ιατρείο, μαζί με τον ξάδερφό του Pierre Jeanneret. Ο Le Corbusier χρησιμοποίησε τη χρυσή τομή στο σύστημά του Modulor για την κλίμακα της αρχιτεκτονικής αναλογίας, αλλά στήριξε επίσης αυτό το σύστημα σε ανθρώπινες μετρήσεις, αριθμούς Fibonacci και τη διπλή μονάδα. Με άλλα λόγια, το σχεδιαστικό του σύστημα χαρακτηρίζεται από τη χρήση ορθολογικών συστημάτων, ενοτήτων και απλών μορφών, σύμφωνα με τις αρχές του «ορθολογισμού». Μεταξύ των πολυάριθμων πολεοδομικών έργων που ανέπτυξε, θα θέλαμε να θυμηθούμε εκείνα στο Αλγέρι (1930), το Σαπ Πάολο, το Ρίο ντε Τζανέιρο, το Μπουένος Άιρες, τη Βαρκελώνη (1933), τη Γενεύη, τη Στοκχόλμη, την Αμβέρσα και το Νεμόρ (1934). Το 1946 ο Le Corbusier μετακόμισε στη Νέα Υόρκη, όπου τελικά αναγνωρίστηκε η ιδιοφυΐα του. Αυτά τα χρόνια ολοκλήρωσε την ιδέα «Unitè d’Habitation», στην οποία εργάζεται σχεδόν 15 χρόνια. Το 1951 είχε πάει για πρώτη φορά στην Ινδία για να δημιουργήσει το πολεοδομικό σχέδιο της νέας πρωτεύουσας. Το 1952 έλαβε το παράσημο της Λεγεώνας της Τιμής κατά τα εγκαίνια της πρώτης «Unitè d’Habitation» στη Μασσαλία, τα οποία ακολούθησαν τα εγκαίνια του παρεκκλησίου της Notre-Dame du Haut και από το περίφημο Καπιτώλιο του Chandigarh.